🐳 Sprawdzian Z Geografii Zróżnicowanie Gospodarcze Świata

Podsumowanie. Celem kilkunastu lekcji było poznanie wybranych regionów świata i ukazanie różnorodności obszarów leżących na wszystkich kontynentach. Niekiedy opisywano cały kontynent, a czasem tylko grupę państw lub jeden kraj. Zwracano uwagę, jak człowiek dostosowuje gospodarczą działalność do warunków środowiska 1. Liczba ludności świata i jej zmiany 2. Rozwój demograficzny 3. Rozmieszczenie ludności na świecie 4. Migracje 5. Zróżnicowanie narodowościowe i etniczne ludności świata 6. Zróżnicowanie religijne i kulturowe ludności świata 7. Rozwój sieci osadniczej na świecie 8. Oblicza geografii 2 Przemiany polityczne i gospodarcze swiata grupa A i B. Sprawdzian + odpowiedzi! a) Estonia, Moldawia, Rumunia, Ukraina b) Macedonia, Serbia, Slowacja, SloweniaDysproporcje na swiecie Stopien rozwoju spoleczno-gospodarczego poszczegolnych panstw decyduje o poziomie Gospodarka narodowa to całokształt działalności gospodarczej prowadzonej na terenie danego kraju. W wyniku tej działalności powstają różnorodne dobra materialne i niematerialne. Dwa główne działy gospodarki narodowej – rolnictwo i przemysł – wytwarzają dobra materialne, tzn. konkretne produkty. W trzecim sektorze – usługi The given correct answer is "mezosfera". The mezosfera is the layer of the Earth's atmosphere located above the stratosphere and below the thermosphere. In this region, vertical movements of air occur, and clouds composed of ice crystals, known as noctilucent clouds or "obłoki świecące" in Polish, are formed. Polecam każdemu i to zdecydowanie, materiału dość sporo .1 Plan wynikowy: Oblicza geografii 2, zakres rozszerzony Joanna Błaszkiewicz Materiał nauczania podział paostw świata analiza mapy politycznej świata podział terytorialny mórz i oceanów podział wpływów na Antarktydzie kształtowanie się mapy politycznej świata do 1989 r świata Uczeń poprawnie: wymienia czynniki wpływające na dysproporcje w rozwoju społeczno-gospodarczym krajów świata wskazuje na mapie kraje bogatej Północy i biednego Południa Uczeń poprawnie: wskazuje przyczyny dysproporcji w rozwoju społeczno- -gospodarczym państw i regionów świata wymienia państwa należące do 2) analizuje i wyjaśnia zmiany liczby ludności świata oraz przestrzenne zróżnicowanie wielkości wskaźników: urodzeń, zgonów i przyrostu naturalnego; 3) opisuje etapy rozwoju demograficznego ludności na przykładach wybranych krajów świata oraz ocenia konsekwencje eksplozji demograficznej lub regresu Plik, zawierający testy z kluczem odpowiedzi z poszczególnych działów można pobrać TUTAJ.Przesayłam Wam Sprawdzian z geografii dla obu grup Są to zeskanowane sprawdziany Uczęszczan do Gimnazjum nr To sprawdziany od p Łąckiej Pozdrawiam1) Przemiany polityczne i gospodarcze świata 2) Ludność i urbanizacja 3) Rolnictwo 4) Przemysł 5 ph8mk5. Odpowiedzi Kicek~ odpowiedział(a) o 01:04 Pisałam 0 0 Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub Gospodarka światowa to system trwałych powiązań ekonomicznych, wyłączających gospodarki narodowe poszczególnych krajów w procesy produkcji i wymiany o zasięgu globalnym. Zasadniczą rolę w kształtowaniu się gospodarki światowej odegrała rewolucja przemysłowa w drugiej połowie XVIII wieku i rewolucja transportowa w XIX wieku. W ich rezultacie, w latach 1820 – 1900, światowa produkcja przemysłowa zwiększyła się prawie 29 razy, natomiast handel światowy 31 razy. W 1870 roku prawie 32% światowej produkcji przemysłowej i 38% światowego eksportu przypadało na Wielką Brytanię. W 1913 roku zmniejszył się na rzecz Stanów Zjednoczonych i Niemiec. Wiek XIX zapoczątkował trwający do czasów współczesnych okres ogromnych zmian politycznych, społecznych i ekonomicznych, prowadzących do przebudowy struktury gospodarki światowej. Ich podstawę stanowiły: następstwa I wojny światowej, rewolucja w Rosji i drugiej wojny światowej, współzawodnictwo ekonomiczne, militarne i ideologiczne krajów kapitalistycznych i socjalistycznych, dekolonizacja, upadek rządów komunistycznych w krajach Europy Środkowej i Wschodniej, rozpad państw wielonarodowościowych (Związku radzieckiego, Jugosławii, Czechosłowacji) oraz współczesna rewolucja naukowo – techniczna. Zmiany te umocniły pozycję krajów rozwiniętych w gospodarce światowej, których udział w 1995 roku w produkcji globalnej wynosił 56%, natomiast w eksporcie światowym – 72%. Równocześnie wśród krajów rozwijających się umocniła się pozycja krajów Azji Południowo – Wschodniej, najpierw Korei Południowej, Hongkongu, Singapuru i Tajwanu, a następnie Malezji, Indonezji, Tajlandii i Filipin – nowo uprzemysłowionych krajów azjatyckich. W 1995 roku udział Korei Południowej, Hongkongu, Singapuru i Tajwanu w produkcji globalnej krajów rozwijających się wynosi 10%, natomiast w ich eksporcie 33%. Szybki wzrost gospodarczy tej grupy krajów był rezultatem zarówno stworzenia w nich systemu mechanizmów ekonomicznych, odpowiadających mechanizmom gospodarki światowej, oraz realizacji przez nie strategii gospodarki otwartej, jak również rezultatem skuteczności interwencjonizmu państwowego, dostosowanego do zmieniającej się sytuacji w gospodarce światowej. Znaczącą role odegrała umiejętna adaptacja do współczesnego systemu produkcji wielkoprzemysłowej, cech osobowych ludzi ukształtowanych przez „kulturę ryżową” w powiązaniu z tradycją konfucjańską (pracowitość, dokładność, cierpliwość, posłuszeństwo, zdolności manualne, dążenie do samodzielności w prowadzeniu działalności gospodarczej, ambicje kształcenia się i podnoszenia kwalifikacji). Kraje Azji Południowo – Wschodniej i Wschodniej staja się coraz w większym stopniu „lokomotywą” gospodarki światowej, przesuwając jej centrum w kierunku północnego Pacyfiku. Jest to zgodne z tezą, którą sformułował A. Toynbee, o przemieszczaniu się głównego ośrodka cywilizacji światowej oraz przewidywaniami J. Haya, dotyczącymi Pacyfiku jako „oceanu przyszłości. Przyczyniają się do tego zmiany w gospodarce Chin, które zapoczątkowały reformy w drugiej połowie lat siedemdziesiątych. W pierwszej fazie istotnym ich elementem było utworzenie w południowej części kraju pięciu specjalnych stref ekonomicznych: Shenzhen, Zhuhai, Shantou, Xiamen i Hajnan, w których stworzono korzystne warunki dla bezpośrednich inwestycji zagranicznych, wprowadzono zasady gospodarki rynkowej, a władzom lokalnym przyznano dużą samodzielność w podejmowaniu decyzji gospodarczych. W połowie lat dziewięćdziesiątych wartość bezpośrednich inwestycji zagranicznych w Chinach przekroczyła 200 mld USD. Swoje filie utworzyły tu największe korporacje transportowe świata. Znaczącą role odgrywają również inwestycje zagraniczne finansowane przez Chińczyków mieszkających poza granicami kraju. Dzięki nim udział handlu zagranicznego w produkcji krajowym brutto Chin osiągnął 36%, natomiast udział towarów przetworzonych w eksporcie – 86%. 1 lipca 1997 roku status specjalnego regionu administracyjnego Chin otrzymał Hongkong, który do tego dnia stanowił oddzielną posiadłość brytyjską. Według opinii współczesnych polityków i ekonomistów, prezentowanych w ramach powstałego w 1989 roku Forum Współpracy Gospodarczej Azji i Pacyfiku – APEC, rynek azjatycki będzie na przełomie XX i XXI wieku czynnikiem stabilizującym i pobudzającym gospodarkę światową. Opinie te są podtrzymywane pomimo kryzysu finansowego, który dotkną nowo uprzemysłowione kraje azjatyckie. Umocnienie pozycji krajów rozwiniętych oraz awans nowo uprzemysłowionych krajów) azjatyckich pogłębiły zróżnicowania gospodarcze świata, którego najbardziej syntetycznym miernikiem jest produkt krajowy brutto. Produkt Krajowy Brutto (PKB) w przeliczeniu na głowę mieszkańca kraju stanowi bardzo ważną / najlepszą ze znanych miarę poziomu rozwoju gospodarczego, a długookresowy wzrost PKB w wielu przypadkach stanowi główny cel polityki gospodarczej, którą prowadzi państwo. Wszelkie inne typowe cele polityki gospodarczej - np. walka z inflacją, dbałość o równowagę budżetową, czy dążenie do ograniczenia deficytu handlowego - mają jedynie charakter krótkookresowy i służą jak najszybszemu długookresowemu wzrostowi PKB. Współczesny świat charakteryzuje się dużym zróżnicowaniem poziomu rozwoju gospodarczego, mierzonego poziomem PKB na mieszkańca według parytetu siły nabywczej. Według danych Banku Światowego, w 2004 r. rozpiętość tego miernika w skali świata wynosiła od niecałych 600 USD na mieszkańca Mozambiku do 50 tys. USD na głowę mieszkańca Luksemburga. Była to zatem różnica kilkudziesięciokrotna. Duże zróżnicowanie pod względem poziomu rozwoju gospodarczego występuje również w Europie, choć oczywiście różnice są tutaj znacznie mniejsze niż w skali świata. Najwyżej rozwiniętym krajem Europy jest Luksemburg, z PKB na mieszkańca według parytetu siły nabywczej bliskim 50 tysięcy USD. Do najuboższych należą natomiast niektóre państwa bałkańskie (Albania, Serbia i Czarnogóra), w których PKB na mieszkańca według parytetu siły nabywczej wynosi 1-2 tys. USD. Niższe zróżnicowanie poziomu PKB na głowę mieszkańca odnotowuje się wewnątrz Unii Europejskiej. W obecnej Unii 27 państw, Łotwa i Polska - znajdują się na poziomie rozwoju ok. 50% średniej unijnej, podczas gdy Luksemburg ma PKB na mieszkańca ponad dwukrotnie wyższy niż średnio w UE-25. Poziom rozwoju gospodarczego najbardziej rozwiniętych krajów UE jest pięciokrotnie wyższy od poziomu rozwoju najuboższych krajów członkowskich Po rozszerzeniu UE o Rumunię i Bułgarię różnica ta jest już aż sześciokrotna. We współczesnym świecie obserwujemy duże różnice w poziomie PKB na głowę mieszkańca. Powodem nierównomiernego rozwoju krajów świata jest głównie różna dynamika wzrostu gospodarczego w okresie ostatnich 200 lat. Szacuje się, że jeszcze 200 lat temu poziom rozwoju Indii nie odbiegał wiele od poziomu rozwoju Europy Zachodniej, podczas gdy dzisiaj występuje dziesięciokrotna różnica PKB na głowę mieszkańca między tymi dwoma obszarami. Wzrost PKB na głowę mieszkańca Europy wynosił w ciągu ostatnich 200 lat średnio ok. 1,5% rocznie, zaś wzrost PKB na głowę mieszkańca Indii niecałe 0,5%. Tak pozornie niewielka różnica, kumulująca się przez 200 lat, doprowadziła to potężnych różnic obserwowanych dzisiaj. Wzrost gospodarczy tych wielkich regionów świata w latach 1960-2000 był bardzo różny. W krajach OECD PKB na głowę mieszkańca rósł w przeciętnym tempie 2,7% rocznie, w Ameryce Łacińskiej 1,6%, w Azji Południowo-Wschodniej aż 4,8%, a w Afryce Subsaharyjskiej zaledwie 0,4% rocznie. To wystarczyło, aby uczynić Czarny Ląd najuboższą częścią świata. Dziś PKB na głowę mieszkańca wynosi tam 2 tys. USD, wobec 28 tys. USD na głowę mieszkańca w krajach OECD. Z kolei PKB na głowę mieszkańca Azji Południowo-Wschodniej wzrósł aż siedmiokrotnie, do poziomu 4 tys. USD, powoli czyniąc z tego regionu jedno z centrów światowej gospodarki. Teoria ekonomii stara się od dziesięcioleci wyjaśnić przyczyny zróżnicowania długookresowego tempa rozwoju gospodarczego i sformułować zalecenia dla polityki gospodarczej sprzyjające rozwojowi. Przez 40 lat (1945-1985) w ekonomii dominowała teoria egzogenicznego wzrostu, zakładająca, że wzrost gospodarczy jest prostym wynikiem wzrostu nakładów pracy i kapitału produkcyjnego, a postęp naukowo-techniczny nie zależy od prowadzonej polityki gospodarczej. W latach 80-tych zaczęła kształtować się jednak nowa teoria endogenicznego wzrostu, oparta na przekonaniu, że czynniki produkcji (praca i kapitał) mogą być wykorzystywane z różną efektywnością, a tempo, w jakim następuje postęp naukowo-techniczny, zależy od odpowiedniej polityki danego kraju. Atrakcyjność turystyczna regionów świata Miejsca odwiedzane przez turystów zwykle nie są przypadkowe. O wyborze kierunku podróży decyduje szereg czynników, które kształtują tzw. atrakcyjność turystyczną danego państwa, regionu czy pojedynczego miasta. Im wyższy poziom atrakcyjności tym większy ruch i zyski z turystyki. Turystyka na świecie Turystyka należy do najdynamiczniej rozwijających się usług. Ruch turystyczny co roku wzrasta, napędzając tym samym inne branże usług. Wzrost liczby turystów dotyczy zarówno ruchu krajowego jak i międzynarodowego, a na popularności zyskują coraz nowsze kierunki. Usługi finansowe Finanse to kolejna ważna sfera sektora usługowego. Obejmuje ważne dla globalnej gospodarki branże, takie jak bankowość, giełdy czy ubezpieczenia. W obrębie usług finansowych tworzą się lokalne i globalne centra finansowe świata. Rola tych usług jest ważna, ze względu na olbrzymie pieniądze ulokowane w tym sektorze. Usługi edukacyjne Edukacja należy do grona najważniejszych usług. Oprócz ważnej roli w kształceniu społeczeństwa, odgrywa także istotną rolę budżetową. Wydatki na edukację należą do czołowych pozycji w budżecie każdego rozwiniętego państwa. Rozwój edukacji przekłada się jednak na wymierne korzyści finansowe. Łączność Łączność polega na przekazywaniu informacji i wspólnie z transportem tworzy komunikację – ważny dział usług. We współczesnym świecie łączność należy do branż najdynamiczniej rozwijających się, a jej rola w gospodarce jest coraz większa. Dzięki zaawansowanym technologiom możliwe jest uzyskanie łączności z każdym miejscem na świecie w dowolnym momencie. Transport Transport jest jedną z najważniejszych usług. Jego obecność i rozwój warunkuje funkcjonowanie niemal wszystkich innych sektorów gospodarki. Wspólnie z łącznością tworzy pojęcie komunikacji – odpowiada za przewóz towarów i osób. Transport dzieli się ze względu na przestrzeń, w której przebiega. Podział usług Usługi są obecnie najważniejszym sektorem gospodarczym na świecie. Obejmują one szereg rozmaitych działalności, a ich występowanie ma charakter powszechny. Ze względu na specyfikę, usługi można podzielić według kilku kryteriów. Istotne jest także ich zróżnicowanie ze względu na stopień rozwoju gospodarczego. Usługi to szósty dział drugiej klasy liceum 4-letniego. Zawiera informacje o transporcie, łączności, edukacji, finansach i turystyce. Oprócz teoretycznego omówienia zagadnień, porusza także problem atrakcyjności turystycznej regionów świata.

sprawdzian z geografii zróżnicowanie gospodarcze świata